دنیای این روزای من...
روز ها سرد اند، شب ها سردتر؛ نبض تنهایی من کُند میزند......دنیای این روزای من...
روز ها سرد اند، شب ها سردتر؛ نبض تنهایی من کُند میزند......دریاچه بود...
دریاچه
تو را چه شده است؟
تو اگر بمیری
باز از تو نامی خواهد ماند
ما سالهاست می خشکیم
میمیریم
بی اینکه نامی از ما
ببرند
دریاچه
چه شده است تو را چنین می نالی
در سرزمینی که آب حرام است
و خون ارزش
خوشبخت تو بودی که خشکیدی...
(پ.ن:ما نشستیم و تماشا کردیم
.
.
فرزندم
تخت جمشید خیلی زیبا بود ستونهایش بلند و کامل بود
سی و سه پل خراب نبود همیشه شلوغ بود و پر رفت و آمد
آخ فرزندم... یه دریاچه بود
آبــــــــــــــــــی آبــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی..........)
برای این دلسوزی زیبا تشکر فراوان باید از شما کرد
دریاچه ارومیه به همه ایرانی ها تعلق دارد
دریاچه ماندنی است اگرچه ریشه هایش خشک باشد
سلام شیدا جان
.
خوبی عزیزم .
چه غم انگیزه روزی را که باید این حرف ها را به فرزندمان بزنیم .
گریه ام میگیره از اینکه این ایران داره به خاطرات می پیونده
خدا را شکر دریاچه قلم شما هنوز نخشکیده
و چشمه حضورتان هنوز جوشان است
درود
سلام شیدا جان .
مثل دریاچه کم ژیدا شده ای دلمون ژوسید از بس نظراتت را جواب نمیدی کجایی خوبی گلم
شرمندم به خدا دوست عزیز...مرسی ازینکه به یادمی
واییییییی خیلی قشنگ بود مخصوصا پستی که گفته بودی...زن که باشی
alam veb khoshkeli dari vay azkoja avardi khast khabar kon ham digaro belinkim